مراسم سنتی بیدار کردن مردگان، یکی از عجیب‌ترین سنت‌های گروه قومی توراجا در کشور اندونزی است. آن‌ها با تمیز کردن و آراستن جسد، به اجداد خود ادای احترام می‌کنند.

در یک مقبره در غار در «لوکو ماتا توراجا» (Lo’ko Mata Toraja)، در کشور اندونزی، مراسم آیینی معروف «ما نه نه» (Ma’nene)، در حضور خانواده و گردشگران کنجکاو در حال انجام است. با مجله دلتا همراه باشید و با آیین عجیب‌وغریب زنده کردن مردگان در کشور اندونزی آشنا شوید.

زنده کردن مردگان در کشور اندونزی

مراسم زنده کردن مردگان در کشور اندونزی یک مراسم تشییع سنتی است که گردشگران بسیاری را از سراسر جهان به‌سمت خود جذب می‌کند. بازدیدکنندگان در این مراسم، شاهد زنده کردن مردگان در کشور اندونزی هستند.

تابش نور گرم و درخشان خورشید، تاثیر چندانی بر عادی شدن فضای ترسناک و رعب‌آور محل مراسم ندارد. مه رقیق موجود در فضا، محیط را حتی وهم‌انگیزتر کرده است و تنها افرادی که به‌اندازه کافی جرئت و شجاعت دارند، می‌توانند در مهم‌ترین مرحله مراسم شرکت کنند.

حفره‌های مقبره در دیواره‌های سنگی بزرگ هنوز باز هستند. نردبان‌ها به صخره تکیه داده شده‌اند تا به روستاییان کمک کنند که تابوت‌ها را از شکاف داخل غار بیرون بیاورند، غاری که بیشتر شبیه به یک سردخانه اجساد است تا مکان استراحت ابدی، زیرا در واقع این غار، محل نهایی دفن مردگان نیست.

همه می‌دانند که زمانی که یک جسد داخل مقبره سنگی گذاشته می‌شود، قرار است که بارها و بارها در مراسم زنده کردن مردگان بیرون آورده شود. داخل این مقبره‌ها اجسادی با قدمتی بیش از صد سال و بیشتر نیز وجود دارند.

در مراسم زنده کردن مردگان در اندونزی، پس از خواندن یک دعای ویژه توسط بزرگان معنوی آغاز می‌شود. آن‌ها در این دعا از اجداد خود، اجازه می‌گیرند و طلب آمرزش می‌کنند. اعضای خانواده گرد تابوت جمع می‌شوند و با جسد عزیز از دست‌رفته خود، درست به مانند یک دوست قدیمی صحبت و گفت‌وگو می‌کنند.

چرا جسد را می‌آرایند؟

برای افرادی که با این فرهنگ ( زنده کردن مردگان ) آشنایی ندارند و از جای دیگری به این منطقه می‌آیند، نبش قبر و آراستن جسدی که دهه‌ها پیش مرده است، به نظر دیوانگی محض می‌آید. اما در فرهنگ توراجایی، این مراسم برای احترام به اجداد آن‌ها الزامی است.

برای درک رسوم عجیب‌وغریب فرهنگ توراجایی، ابتدا باید احساس وفاداری و احترام جامعه را نسبت به اجداد آن‌ها درک کرد. یکی از بزرگ‌ترین عناصر سنت‌های توراجایی از همین احساس وفاداری و نیاز به تکریم و احترام، نشات می‌گیرد.